De tekeningen en schilderijen van Mieke de Haan wortelen in de realiteit. Startpunt én leidraad voor haar beeld is de herinnerde werkelijkheid. Dat levert gelaagde beelden op die zich bevinden tussen abstractie en figuratie. 

Door alle werken lopen als een rode draad twee grote, verbonden  thema’s: tijd en ruimte. Mieke vraagt zich af: “Hoe verhoud ik mij als mens tot de seconde én tot de eeuwigheid? En waar bevind ik mij in een ruimte?”

Maar ruimte en tijd zijn bedachte concepten. Hoeveel hebben die met het gevoel van innerlijke ruimte en persoonlijke tijd te maken? Deze vragen bewegen haar zoektocht in beelden. In Miekes werk is tijd is niet lineair en alle plekken ooit bezocht worden samengevoegd tot nieuwe ruimten. Zo kan ze overal tegelijkertijd zijn.

De verhouding tussen mens en natuur komt ruimschoots ter sprake. De mens, rommelend kind van moeder aarde, laat sporen achter. De natuur, geduldig en meedogenloos, neemt terug wanneer de tijd daar is. Orde en chaos, chaos en orde.