Met zijn installaties probeert Rob Bijleveld nieuwe grenzen te ontdekken en uitersten in de keramiek op te zoeken. Zijn objecten zijn met elkaar verweven in een setting van samengestelde beelden die doen denken aan een archeologische site: een plaats van menselijke activiteit. Al blijft het onduidelijk in welk tijdsgewricht deze beelden thuishoren. De installatie bestaat uit een decor van architectonische objecten die zijn opgebouwd uit verpakkingsmateriaal van hedendaagse consumptieartikelen. Groeivormen lijken geprint maar zijn ambachtelijk gekneed uit klei. Het werk blijft groeien waarbij oud en nieuw werk wordt geïntegreerd en de plaatsing van de afzonderlijke objecten zich flexibel aanpast aan de ruimte.
